Kwaliteitszorg in ICT: wie pakt de regie?

Testmanager: welke testprofessional was dit niet een aantal jaar geleden? Zelfs uitvoerend testers werden testmanager genoemd in die dagen. Logisch, want de functie testmanager was hot. Maar wat is er de afgelopen jaren gebeurd? De vraag naar testmanagers is ingekakt. Sporadisch zie ik nog wel eens een aanvraag of een vacature voor een testmanager langskomen, maar over het algemeen lijkt de functie uitgestorven.

Zit de testmanager zonder werk?

De meeste testmanagers van toen worden nu Agile tester genoemd. Want dat is nu hot. Dat is niet erg, want echt managen deden de meesten toch al niet. Óf ze hebben zich gespecialiseerd, op gebieden als performance of security, óf zijn projectmanager geworden. Er valt ook niet meer heel veel aan de testuitvoering te managen nu dat is belegd in multifunctionele scrumteams. Een mooie ontwikkeling overigens. Toch is naar mijn mening de rol van de testmanager nog niet uitgespeeld. In deze blog leg ik uit waarom.

Vaak was ik als testmanager de spin in het web. De centrale figuur die wist wat er qua kwaliteit van het team werd verwacht, die wist hoe we ervoor stonden, die wist waar de issues zaten en die het overzicht behield. Die positie kreeg ik zelden bij de start van een project maar ontstond gedurende de tijd. Niet omdat ik nou zozeer aan het ¨testmanagen¨ was, maar omdat ik, vanuit mijn verantwoordelijkheid om de productkwaliteit te waarborgen, continue op zoek was naar een antwoord op de vraag ¨Wat is die kwaliteit?¨ en ¨Wanneer wordt daar aan voldaan? Wanneer is het goed?¨. Het begrip kwaliteit laat zich namelijk niet zo gemakkelijk definiëren. Iedereen heeft daar zo zijn eigen interpretatie van en die kan ook nog eens wijzigen naarmate de tijd vordert of de omstandigheden wijzigen. Kortom: zoveel belanghebbenden, zoveel meningen over kwaliteit. Dus daar waar kwaliteit geleverd moet worden, is het van belang om daarover consensus te bereiken.

Dat spel, van consensus bereiken over kwaliteit, is een ingewikkelde. Zijn de belanghebbenden in staat om goed aan te geven wat voor hen kwaliteit is? En als er keuzes moeten worden gemaakt, wiens idee van kwaliteit is dan het meest belangrijk? En hoe realiseerbaar zijn de kwaliteitseisen van de belanghebbenden in termen van tijd, middelen en stand van de techniek? En, nog zoiets, hoe veranderen de ideeën en eisen over kwaliteit door de tijd heen? Wat vandaag belangrijk is, hoeft dat morgen niet meer te zijn.

Dit vraagt om samenwerking. Samenwerking in key. Samenwerking tussen de opdrachtgever en de opdrachtnemer, tussen de leverancier en de klant, tussen de business analist en de ontwikkelaar. Hoe vanzelfsprekend samenwerking hier ook is, toch gaat dit vaak niet vanzelf. Té vaak heb ik opdrachtgevers horen zeggen dat ze álles even belangrijk vinden. En dat begrijp ik dan ook wel weer, want die hebben de ervaring dat wat niet belangrijk is ook niet geleverd gaat worden. En ze kregen vaak nog minder ook….. en later…en duurder….

In dit spel van samenwerking, om grip te krijgen en te houden op kwaliteit, kun je als voormalig testmanager het verschil maken. Dit was al zo in traditionele omgevingen maar geldt nu nog steeds. In de huidige gangbare agile ontwikkelingen, waarbij de ontwikkeling is verdeeld over meerdere scrumteams naast elkaar of over meerdere sprints, brengen nog een complexiteit met zich mee: hoe hou je grip op de overall kwaliteit? De kwaliteit van het eindproduct? Als in elk team of in elke sprint maar een heel klein beetje van de vereiste kwaliteit wordt afgeweken, kan dat een groot effect hebben op de kwaliteit van het eindproduct. Áls we al een goed beeld zouden hebben van de vereiste kwaliteit.

Het inventariseren van al die verschillende belangen, het afwegen hiervan tegen mogelijkheden in tijd en geld, spiegelen aan verwachtingen en bewaken van de realisatie van de gemaakte kwaliteitsafspraken vraagt regie. En voor deze regie zijn competenties nodig die heel toevallig overeenkomen met de competenties die voorheen maakten dat iemand testmanager was.

Tip voor de testmanagers van toen: Pak de regie over de kwaliteitszorg in ICT en houd niet teveel vast aan het label testmanager. Focus op je competenties en er gaat een wereld voor je open. Toch behoefte aan een functietitel? Probeer eens Kwaliteitsregisseur. Dat past nu veel beter.

Zie jij nog toegevoegde waarde voor de testmanager van toen? En zo ja welke competenties denk je dat daar voor nodig zijn? Deel jouw visie in een reactie.

Dit blog is de 2e in de serie over Samenwerking, uitgebracht onder regie van het schrijverscollectief van de boeken ¨Kracht zonder macht¨ en ¨Regie van kwaliteit¨ . Bart Watertor is gespecialiseerd in Kwaliteitsregie en is mede-eigenaar van Identify, ¨The quality driver¨.

Pakketten en testen; een vertragende factor?!

Pakketten en testen. Is dat een logische combinatie? Is het inderdaad een vertragende factor of kan het elkaar juist versterken.

Pakketten kies je om bepaalde redenen. Het gebruik maken van generieke oplossingen of standaarden vanuit de markt, onvoldoende capaciteit om zelf te kunnen ontwikkelen etc. Zo zijn vele redenen te bedenken om te werken met (standaard) pakketten. Een pakket staat niet op zich maar is geïntegreerd in het totale landschap binnen een organisatie. Het pakket vult een onderdeel van de keten in. Daarbij is het natuurlijk van belang dat de keten goed functioneert en er voor zorgt dat de klanten tevreden zijn en blijven.

Zoals bij maatwerk systemen het geval is krijg je ook bij pakketten te maken met updates t.a.v. het pakket of bijvoorbeeld andere wensen t.a.v. de inrichting door bijvoorbeeld veranderende business omstandigheden. Deze wijzigingen moeten gevalideerd worden om te voorkomen dat er allerlei ongewenste neveneffecten gaan ontstaan. De benodigde inspanning kan flink oplopen en heeft wellicht ook een repeterend karakter bij meerdere releases per jaar. Vooral als er (nog) handmatig getest wordt. De benodigde inspanning wordt mede bepaald door de omvang van een regressietest. Uiteraard is deze omvang afhankelijk van de aard van de wijzigingen.

Handmatig testen heeft een grote waarde maar is niet toereikend meer gezien de hoeveelheid updates die beschikbaar zijn, de snelheid waarmee deze geïmplementeerd moeten worden en de tijd die nodig is voor de testuitvoering.

Dan is het toepassen van geautomatiseerd testen een absolute must om het ontwikkeltempo bij te kunnen houden. Zeker gezien als je richting een DevOps situatie gaat bewegen.

Echter, bij de introductie van testautomatisering worden nieuwe uitdagingen geïntroduceerd. Testautomatisering moet herhaalbaar, herbruikbaar en overdraagbaar zijn. Het opvoeren van een bijvoorbeeld een pensioen polis met ingangsdatum vandaag is mooi en de gedefinieerde testgevallen kun je vandaag perfect uitvoeren. Alleen morgen is vandaag niet meer en dan werken je gedefinieerde testgevallen niet meer. Kortom, je testgevallen zijn niet herbruikbaar en herhaalbaar.

Wat kun je er aan doen? De oplossing is voorhanden. Zoals je een informatiesysteem bouwt op basis van een architectuur moet je testautomatisering ook opzetten onder architectuur. We noemen dat testautomatiserings-architectuur waarmee je o.a. herbruikbaarheid en herhaalbaarheid van je geautomatiseerde testen bereikt.

Door deze aanpak kun je snel en gedegen een wijziging, fix, release etc. valideren waarmee de doorlooptijd van de test en daardoor de doorlooptijd van een release aanzienlijk kunt verkorten. Je bereikt dan de situatie dat testen geen vertragende factor meer is maar een katalysator om wijzigingen snel in productie te kunnen zetten.

Wil je meer weten over het opzetten van een toekomstvaste testautomatiserings-architectuur? Kijk dan in het boek: testautomatisering wendbaar organiseren of de website https://mailchi.mp/a6bc6ba0b694/testautomatisering.

Heb je naar aanleiding van dit artikel vragen?

Heb je een vraag of wil je met ons sparren? Neem gerust contact op met Martijn. Hij denkt graag met je mee!